Το πεδίο της Υπολογιστικής Δημιουργικότητας έχει ως αντικείμενο μελέτης όχι μόνο την ανάπτυξη δημιουργικών υπολογιστικών διαδικασιών αλλά κατ’ αρχήν την κατανόηση και μοντελοποίηση της διαδικασίας της ανθρώπινης δημιουργικότητας. Μέχρι πριν από λίγο καιρό, η τέχνη ήταν μια ικανότητα εγγενής στον άνθρωπο, και ως εκ τούτου, απρόσιτη στις μηχανές. Η εμφάνιση και η εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε εάν η ζωγραφική, η σύνθεση μουσική ή η συγγραφή κειμένων και ποιημάτων εξακολουθούν να είναι η αποκλειστική κληρονομιά της ανθρωπότητας. Επιπλέον, υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη δημιουργικών εφαρμογών για ρομπότ. Ο εντοπισμός των χαρακτηριστικών της ανθρώπινης δημιουργικότητας και η διάκριση του τρόπου με τον οποίο αυτές οι διαδικασίες θα μπορούσαν να αναπαραχθούν ή να υποβοηθηθούν από τα ρομπότ παραμένουν ανοιχτά ερωτήματα. Οι διεπιστημονικές συνεργασίες μεταξύ καλλιτεχνών και μηχανικών μπορούν να προσφέρουν γνώση για το πώς τα ρομπότ θα μπορούσαν να ενισχύσουν τη δημιουργικότητα των ανθρώπων αλλά και να ανοίξουν νέα μονοπάτια για το σχεδιασμό δημιουργικών συστημάτων.